U srijedu, 30. jula, nastavlja se pozorišni ciklus Kokana Mladenovića na ovogodišnjem festivalu. Između crkava, u 22 časa, održaće se predstava „Doktor Nušić“ u izvođenju Kruševačkog pozorišta i Narodnog pozorišta iz Sombora.

SeaRock festival održan 25. i 26.07.2014 na ljetnjoj pozornici u Kotoru prevazišao je očekivanja organizatora i popeo festival na novu ljestvicu. Pored očiglednog trijumfa festivala, po prvi put ove godine dogodile su se i nepredviđene okolnosti kao što je bio tehnički problem tokom prve večeri (uspješno prevaziđen) i ne dolazak muzičara Chuck Propheta zbog, u zadnjem času otkazanog leta iz Španije. No, ni sam program ni kvalitet nisu patili, već naprotiv pružili publici dvije večeri za pamćenje, kakve se do sada na našim prostorima nisu mogle čuti ni vidjeti. O svemu pročitajte više od očevidaca festivala koji su u Kotor došli sa svih strana, svijeta, ne samo naših prostora.

Nikola Koćalo (Nikšić)

Rockersko slavlje u Kotoru kakvo se ne pamti!!

Sea Rock featival je upriličio gostovanje dvojice najvećih autora od početka osamdesetih na ovamo. Za mene je ovo najveći kulturni događaj koji se desio u CG. Neizmjerno sam ponosan zbog ovog i beskrajno zahvalan Gvidu, Šepiju i čitavoj kotorskoj ekipi. Mislim da smo svi mi koji smo bili prisutni, makar malo bolji i plemenitiji nego prije. I da ce CG sa Sea Rock festivalom biti isto tako plemenitija i bolja.

Dan prvi

Srđan Stanojević (Beograd)

Ivan Guido Krivokapić, organizator festivala, sastavio je takav lajnap da me je naterao da posle iscrpljujuće četvorodnevne igre preživljavanja na Exit-u zapucam u bratsku nam državu Crnu Goru. Nisam bio jedini, ovde me je sačekao creme de la creme beogradskog amerikana kružoka, od Žikice Simića do Magdalene Belić, sve u svemu pedesetak ljudi (Dušan Bauk službeno odsutan, Ana Banić Grubišić vjerovatno kao i uvjek ima dobro opravdanje), novosađani na čelu sa Majkićem, Jelenina ekipa iz Bijelog Polja (pozdrav za Miloša Vojinovića i Semira Salemovića), stotinak Podgoričana koji su došli organizovano autobusima, nepoznat broj Nikšićana i Dubrovčana, a ostatak do hiljadu su popunili domaćini Bokelji i njihovi gosti. Prvi je nastupio crnogorski bend Solid Ground, koji je bio čvrst i s obje noge na zemlji kao što mu ime kaže, i sigurno se svideo onima koji vole Soundgarden i slične grandž metal bendove. Truba koju koriste je interesantan, mada ne uvek ukusan začin u njihovoj muzici. Treba ipak pozdraviti hrabrost da se u rock muzici koristi ovaj instrument, na trenutke čak uspešno, jer koliko se ja sećam, osim soul/funk duvačkih sekcija, grupe Beirut i drugih etno inspirisanih bendova i jazz-rock grupa, niko ga nikad nije koristio. Do nastupa Stray Dogg-a Ljetnja pozornica u Kotoru se potpuno ispunila, koncert je počeo energično da bi, baš kada je Marko Ignjatović počeo svoj žestoki solo na pjesmi Dart koju su svirali treću po redu, iskočili osigurači i crkla mikseta. Pauza je poprilično potrajala, nova mikseta je imala manje ulaza pa smo ostali uskraćeni za Aninu violinu, što joj je pružilo priliku da animira publiku i diriguje horskom pevanju prvih nekoliko redova. Dukat je, kada je sve opet proradilo, krenuo sa Blue Moon podsetivši i izgledom, a naročito frizurom sa krestom, na mladog Elvisa (dobro 'ajde, konstitucijom više podsjeća na poznog Elvisa). Od obrada bile su tu i Cortez od Younga, Lover od Buckley-a i kao bis Lonely Boy i naravno skoro sve Stray Dogg pesme. Reakcija publike je bila nevjerovatna, od horskog pevanja, aplauza na sred pjesme, do standing ovations i nekoliko poziva na bis na kraju koncerta. Ovaj nastup je za mene neoboriv dokaz da je Stray Dogg ušao u prvu ligu regionalne rock scene. Nije bilo lako Dan Stuartu da posle te euforije izađe na scenu, pogotovo što je više od pola publike otišlo, ali stari lisac je, uz podršku izvanrednog gitariste koga ja pogrešno zovem Anđelo Badalamenti, ubrzo vratio jedan dio. I tako, dok sam ja gledao Dana, a on izvodio što svoje, što Green on Red favorite pa čak i Vicious od Lou Reed-a, Howe Gelb je u bekstejdžu čestitao Dušanu na odličnom show-u i upoznavao sa mojom ženom Nerinom. Ivan Lončareviću, obećao si mi!

Dan drugi

Otvorila ga je naša draga Dunja ili Lovely Quinces, prostor je bio pristojno popunjen, Dunja je kao i uvek dala sve od sebe, ali kao da je prilično mlak odziv publike raspoložene za priču uticao da izostanu oni njeni sočni komentari između pesama. Doduše, opsovala je nekog u publici koji ju je pitao što ne peva na našem jeziku! Saznali smo čim smo došli da Chuck Prophet neće doći pa nas nije iznenadilo ponovno pojavljivanje Dan Stuart-a i Antonia Gramentierija koji su obećali da neće ponavljati pesme od juče što su i ispunili. Pošto sam čuo par GoR klasika, prežalio sam Chuckov izostanak, i kao i ostali željno čekao da vidim Howe Gelba, pustinjsku lisicu rokenrola. Stari as iz Tuscona, Arizona, hodajuća definicija amerikana muzike odžao nam je javni čas iz iste. I sa gitarom i za klavirom suvereno je vladao scenom odajući utisak južnjačkog džentlmena koji sve konce drži u svojim rukama.

Impresivan nastup! Vrhunac večeri je bio kada su se na binu ponovo popeli Dan i Antonio uz smeh i ovacije prisutnih što je Gelb prokomentarisao rečima "Antonio, pa ti si ovde kralj!" da bi izveli Hank Williamsovu I'm so lonesome I could cry uz Gelbov komentar "Dan, ovu sigurno znaš". Blago dezorjentisani Dan mu je odgovorio "Ali, ne znam reči" a ovaj njemu "Misliš da ja znam, improvizovaćemo". Tako se, uz prve kapi kiše, završio ovogodišnji SeaRock festival, predivna manifestacija koja je okupila zaista veliki broj ljubitelja muzike iz regiona i dala mi priliku da uživo upoznam mnoge moje prijatelje sa društvenih mreža (pozdrav za Luda Mater i Dejana Seferovića iz dubrovačkog benda Izae). A kažu da društvene mreže izazivaju otuđenje!

Izvor: http://www.bruskin.me

U utorak, 29. jula, sa početkom u 21 čas, nastavlja se književni program ovogodišnjeg festivala gostovanjem Balše Brkovića na Trgu pjesnika i predstavljanjem njegovog poslednjeg romana „Plaža Imelde Markos“.

Radnja novog romana Balše Brkovića „Plaža Imelde Markos“, trećeg po redu u najavljenom četvoroknjižju o Podgorici, dešava se jedne podgoričke noći tokom koje se susreću otpadnici od ustaljenog društvenog sistema, žrtve tranzicije. Povlašćenost pozicije otpadnika/žrtve, koja im omogućava uvid u pravila igre, ali i vjeru u sistem vrijednosti moguć samo ako je zasnovan na humanističkim načelima, idejno je, i naratološko, polazište zapleta ovog „noara“.

Balša Brković je rođen 1966. u Podgorici. Diplomirao je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na Odsjeku za opštu književnost i teoriju književnosti. Objavio je pet knjiga poezije, Konji jedu breskve (Pegaz, Beograd, 1985), Filip boje srebra (CDNK, Podgorica, 1991), Rt Svete Marije (Aurora, Zagreb, 1993), Contrapposto (Dignitas, Cetinje, 1998) i Dvojenje (DUKS, Podgorica, 2001); knjigu priča Berlinski krug (Prosveta, Beograd, 2008) i romane Privatna galerija (Durieux, Zagreb, 2002), koji je doživio četiri izdanja u preko 20.000 primjeraka, Paranoja u Podgorici (Vijesti, Podgorica, 2010), apsolutni hit godine u Crnoj Gori, i Plaža Imelde Markos (Vijesti, Podgorica, 2013). Prevodi romana Privatna galerija objavljeni su u Češkoj (2007), Sloveniji (2006) i Albaniji (2007). Za ovaj roman Brković je dobio nagradu “Miroslavljevo jevanđelje” za najbolju knjigu proze u Srbiji i Crnoj Gori 2001–2003. Pored poezije, Balša Brković objavljuje prozu i esejistiku. Bavi se i pozorišnom kritikom, kao i istorijom i idejama anarhizma. Početkom devedesetih godina pripadao je grupi crnogorskih intelektualaca koji su se usprotivili ratu i izolacionističkoj politici crnogorskih vlasti. Danas je urednik rubrike za kulturu i zamjenik glavnog urednika crnogorskog dnevnog lista "Vijesti". Po ubjeđenju je anarhista.

Sa autorom razgovor vodi Nina Smailagić.

Sa početkom u 22 časa, u crkvi Santa Marija, nastavlja se i muzički program 28. festivala. Koncert će održati duo Aleksandar Rudin, violinista iz Rusije, i pijanista Aleksej Molčanov.

     Aleksandar Rudin, ruski dirigent i violončelista, diplomirao je na “Gnesin”-u GMPI ( sada Ruska Muzička akademija “Gnesin”) 1983. godine (u klasi profesora Leva Evgrafova – violončelo i Jurija Ponizovkina – klavir). Dobitnik je nagrada i laureat je prestižnih takmičenja. 1989. godine diplomirao je dirigovanje na Moskovskom konzervatorijumu u klasi profesora Dmitrija Kitaenka . Aleksandar Rudin jedan je od najsjajnijih umjetnika moderne ruske muzičke scene. Svjetski priznat violončelista, dirigent i pijanista, izvrstan kamerni izvođač, profesor na Moskovskom konzervatorijumu, istraživač ranih notnih zapisa, aranžer – u svim ovim ulogama Aleksandar Rudin je podjednako uspješan. On pripada novoj kategoriji ruskih izvođača – univerzalnim muzičarima. Aleksandar Rudin nastupa širom svijeta i učestvuje na festivalima u Edinburgu, Istanbulu i Ljubljani. Bio je počasni gost na Classic Festival- u u Braunšvejgu, nastupao je kao solista sa najpoznatijim orkestrima. Kao dirigent redovno nastupa u Rusiji, Finskoj, Tursoj, Poljskoj, Norveškoj i Španiji. Povremeno nastupa u kamernim sastavima kao violončelista i pijanista. Njegovi stalni partneri u kamernim nastupima su Jurij Bašmet, Aleksej Lubimov, B. Davidovič, Dmitrij Sitkovetski, Vladimir Spivakov, Natalija Gutman i V. Krainev. Kreativna saradnja povezuje Rudina sa ruskim kompozitorima različitih generacija  kao što su Dmitrij Kabalevski, I. Čerepnin, Edison Denisov, V. Silvestrov, Rodion Ščedrin, A. Golovin, Artjomov, Klimov i drugi. 1988. godine Aleksandar Rudin postao je umjetnički direktor festivala “Musical Assemblies”. Od 1988. umjetnički je direktor i dirigent “Musica Viva” Kamernog orkestra, a u isto vrijeme sarađuje sa austrijskim orkestrom “Arpeggione”. Od 1989. godine Aleksandar Rudin je profesor a od 2002. redovni profesor na Moskovskom Državnom konzervatorijumu P. I. Čajkovski, gdje predaje kamernu muziku. Od 1991. do 1992. bio je gostujući profesor na Helsinčkoj Sibelijus akademiji. Muzička raznovrsnost koja omogućava Aleksandru Rudinu da stvara u raznovrsnim muzičkim sferama u kombinaciji sa jedinstvenim umjetničkim integritetom čini da se izdvaja među svojim najznačajnijim savremenicima. “Muzika nije ponavljanje”, kaže Aleksandar Rudin, “Ne može se dovesti do nivoa čiste zabave”. Kombinacija manje poznate i potpuno nepoznate muzike sa novim interpretacijama klasičarskih “hitova” je karakteristika njegovog najvećeg broja programa. Shodno njegovoj strasti ka otkrivanju i pronalaženju zaboravljene muzike moskovska publika čula je mnoga zanimljiva djela po prvi put – neka od njih su: “Fantasy  on Russian Themes” za violončelo i orkestar – K. Davidov, koncerti za violončela – A. Kraft, J.B. Triklir, I. Fazijus, R. Folkman, i ” Prvi concert za violončelo” – A. Dvorak. Zajedno sa “Musica Viva” Kamernim orkestrom predstavio je premijerno moskovskoj publici djela Karla Filipa Emanuela Baha, A. Salierija, I. Plejela, J. Duseka, K. Ditersdorfa, O. Kozlovskog, V. Paškeviča i A. Alibajeva. Iako je Rudin akademski obrazovan, postao je zainteresovan za autentično izvođenje rane muzike. Značajan dio Rudinovog repertoara uključuje djela savremenih kompozitora (A. Golovin, V. Silvestrov, V. Artemov). Aleksandar Rudin snimio je tridesetak diskova. Najznačajniji među njima su: “Six Cello Suites” – J.S.Bach ( “Naxos”), Koncerti za violončelo – J.B. Triklir i N. Miaskovski kao i “Grieg – album”. Drugi predstavlja Rudina ne samo kao violončelistu i dirigenta, nego i kao majstora orkestarskog aranžmana. Na nedavno objavljenim diskovima izvedena su djela A. Alibieva i A. Čerepnina, Betovenova treća Simfonija  snimljena uživo, Koncert za violončelo – A. Kraft.“Lagani ton Maestra Rudina plutao je po muzičkoj površini uzvišenim tokom nikad ne gubeći ni ljepotu zvuka niti njegovu jačinu.” - Sttutgarten Zeitung TVSLO, Radio Beograd i Radio Crne Gore. Tokom 2013. nastupao je  u Rusiji, Engleskoj, Jermeniji, Francuskoj, Italiji, SAD - u, Srbiji i Hrvatskoj. Docent je na predmetu klavir. Stvara i interpretira muziku.

   Aleksej Molčanov – pijanista. Rođen je 1961. godine u Novorosijsku (Rusija). Srednju muzičku školu završio je u Kijevu (Ukrajina). Kijevski državni Konzervatorijum i postdiplomske studije završio je 1986. godine u klasama profesora Aleksandra Snegirjova i Vladimira Vinickog. U toku školovanja osvajao je nagrade kao pijanista, od kojih je značajno pomenuti pobjedu na takmičenju "Lisenko" u Lavovu 1984. godine. Već kao student je započeo aktivnu koncertnu djelatnost. Nastupao je kao solista i u brojnim kamernim sastavima u Ukrajini, Rusiji i Nemačkoj. Po završetku školovanja počeo je da se bavi pedagogijom uporedo sa izvođenjem koncerata. U ovom vremenskom razdoblju vrijedi zabilježiti turneje sa recitalima po Ukrajini i Libanu, nastup u Švajcarskoj, koncerte sa brojnim orkestrima. Poseban značaj ima saradnja u klavirskom duu sa V. Muravskim u periodu 1988-1992. godine. Ostvaren je niz programa, snimaka za državnu radio i televiziju Ukrajine. Duo je dobitnik nagrade "Nova imena". Sađivao je sa Savezom kompozitora Ukrajine na projektima savremene muzike i u kamernom duu sa G. Kabinim (violina).
   Od 1995. godine živeo je u Srbiji, gdje je nastavio umjetničke i pedagoške aktivnosti. Pripremio je više programa koji su bili uspješno izvedeni na koncertima u Nišu, Kragujevcu, Zaječaru, Negotinu i Kotoru. Kao posebno značajan nastup, izdvaja se koncert na festivalu "Mokranjčevi dani" 1998. godine u Negotinu. U kamernom duu sa O. Jakovljević (violina) imao je zapaženu turneju po Srbiji i Crnoj Gori 1999. godine i nastup na festivalu "Nimus".
   U Crnu Goru se doselio 1999. godine, a od maja mjeseca 2000. godine zapošljen je na Muzičkoj akademiji Cetinje. Svoj profesionalni i umjetnički angažman uspješno nastavlja na svim značajnim scenama širom zemlje. U kamernim sastavima sa eminentnim umjetnicima ostvario veliki broj projekata. Član je tria "Con Spirito", i klavirskog dua "Aperto" sa Natašom Popović.
   Nastupao je na festivalima "Grad teatar Budva", "Mokranjčevi dani", "A Tempo", "KotorArt", “Montenegro music fest", "Barski ljetopis", "Espressivo", "Nei suoni dei luoghi". Više puta snimao je za RTCG, Radio televiziju Ukrajine. Docent je na Muzičkoj akademiji na Cetinju za predmet korepeticija. 1996. i 1997. godine kao solista otvarao je sezone orkestra Niškoj filharmoniji. 2010. godine kao solista otvorio je sezonu orkestra filharmoniji Ašerkasi, 2011. sezonu orkestra "Crnogorski gudači".